Brabants Beste gravelroute

Het vinden van het ideale gravelrondje is eigenlijk onmogelijk – de provincie is even uitgestrekt als divers. Maar De Kempen bij Eindhoven steken er in mijn ogen als gravelhotspot bovenuit.

In de van oudsher arme grensstreek zijn veel bossen en heidegebieden bewaard gebleven. Verstopt in die natuurgebieden liggen gravelstroken om je fietshart aan op te halen. Met als hoogtepunten het meanderende gravel van de Neterselse Heide en de eindeloze stroken op de Strabrechtse Heide. Zouden de twee gebieden in een route met elkaar verbonden kunnen worden?

De mooiste paadjes

Samen met ‘collega-Brabander’ en -routebouwer Bjorn van de Langenberg ga ik achter de tekentafel. Als fervent gravelaar en routebouwer voor de Grenspalenklassieker-toertocht in de streek kent Bjorn de mooiste paadjes.

Na een week op en neer appen en mailen is ‘Brabants Beste’ gereed: een lus van 120 km van Eindhoven naar de Neterselse Heide en Strabrechtse Heide. Uitbrander is de gravelklim over de Gulbergen bij Nuenen, met 62 meter het hoogste punt van Brabant. Rijd je liever een kortere afstand? Geen probleem, we hebben ook varianten van 75 en 100 km gemaakt.

Maar eerst koffie

Op een frisse lenteochtend verzamelen we met koffie bij Cyklist in Eindhoven. Het sfeervolle wielercafé is een perfecte uitvalsbasis voor een (gravel)rit vanuit de Lichtstad. Met een Brabants ‘urban jungle-gevoel’ rijden we de stad uit langs het Philips Stadion, de glazen gebouwen van stadswijk Strijp-S en een fly-over. We scheren langs de start-landingsbaan van Eindhoven Airport en bereiken de Kempische buitens.

Glinsterende vennen

We gaan voortvarend van start: fietsmaatje Maarten legt een strak tempo op. Op de Oirschotse Heide, militair oefenterrein, volgen we het verharde fietspad en laten de tankbanen links liggen. Het zand ligt er zo mul dat zelfs Mathieu van der Poel er moeite mee zou hebben.

Via een gravelpad steken we door naar de Landschotse Heide. Daar fietsen we door een geurend naaldbos met uitzicht op glinsterende vennen, terwijl de zon doorbreekt en het geluid van weerklinkt van knisperend gravel. De toon is gezet!

‘Ge zed welkom bè herberg In den Bockenreyder’ lezen we even later op een bord bij de gelijknamige uitspanning. De oer-Brabantse herberg, vernoemd naar de roversbendes die de Kempen ooit onveilig maakten, is een populaire rustplek voor fietsers en wandelaars. We genieten er van een ‘hapske en een drankske’ en maken een praatje met de herbergier om vervolgens weer op onze fietsen te springen.

Brabants klapzand

Op de Neterselse Heide doorkruisen we eindeloze vlaktes met verdwaalde vliegdennen die het Savanne-gevoel oproepen. De weidsheid wordt versterkt door imposante Hollandse wolkenluchten. Het karrenspoor gaat over in fijn gravel. Hier en daar wijst Bjorn naar plekken die we toe kunnen voegen aan de route: ‘Da’s ook een mooi paadje!’

We trekken een stofwolk door het bos op een singletrail en werken een vermakelijke serie gravelstroken af bij Knegsel. Hier en daar vormen paden van Brabants klapzand een uitdaging – een nadeel van gravelen op de zandgronden. Bij de Hut van Mie Pils, een begrip in Aalst en ver daarbuiten, knijpen we nog eens in de remmen voor een bakje koffie en wat lekkers.

“Brandstof voor de finale!”

Bij Heeze worden we getrakteerd op een dikke 15 km gravelgenot in Brabants grootste aaneengesloten heidegebied: de Strabrechtse Heide. Met de handjes op het stuur kronkelen we door een onmetelijke vlakte van struik- en dopheide die wordt afgebakend door naaldbossen.

Het fijne gravel bolt heerlijk en de uitbundige zon en geurende heide bezorgen ons een vakantiegevoel. Disclaimer: op mooie dagen is het hier vaak druk met toerfietsers.

Naar het Dak van Brabant

Bij de Luchense Heide doemt de scherprechter van onze rit op. Aangelegd door de Vuil Afvoer Maatschappij, is de Gulbergen de onbekende Brabantse tegenhanger van de VAM-berg in Drenthe.

In tegenstelling tot de Col du Vam is het Dak van Brabant (62m boven NAP) alleen te bereiken via een mtb-route en een gravelpad. De helling valt zwaar: mijn achterwiel slipt weg en ik zie Maarten en Bjorn uit beeld verdwijnen. Maar boven wacht een magistraal uitzicht.

We turen over de eindeloze bossen van de Kempen en de skyline van Eindhoven die met zijn vijftien torens hoger dan 70 meter imposante vormen begint aan te nemen.

Dan duiken we de afdaling in om een paar kilometer verder met een colaatje bij Cyklist de route nog eens door te spreken. Of we zijn gekomen tot de ultieme Brabantse gravelroute? Geen idee. Maar we durven zeker te stellen dat deze route de moeite waard is om voor een dagje gruis met zachte ‘g’ naar Brabant af te reizen.

Download de routes:

Brabants Beste gravel 75 km

Brabants Beste gravel 100 km

Brabants Beste gravel 120 km