Ceský Krumlov – Prachatiche

We lopen net voor de eerste bus toeristen onder de imposante kasteelpoort Ceský Krumlov binnen. Voor ons spelen twee kajakkers met de stroming van de Moldau terwijl achter hen een wonderlijk mooi renaissance stadje in de ochtendzon wordt gezet. Veel gebouwen dateren uit de 16e en 17e eeuw. Van dit stadje had ik geen weet, toch is het na Praag de best bezochte plek van het land. Al dwalend en vergapend snappen wij waarom.

Hoe mooi ook, toch is het tijd om de aan de hand meerollende fiets te gaan gebruiken. Langs de rivier gaan we stroomopwaarts richting nationaal park Šumava (ook wel Boheemse Woud). Omhoog wisselt omlaag in rap tempo af. Evenals onze kopbeurten. De omgeving nodigt uit om snelheid te maken.

In een supermarktje vullen onze armen zich met lunch en hebben we een leuk gesprek met de kassière. Wie we waar ook tegenkomen deze dagen, de opvallende vriendelijkheid overheerst. We dalen af richting het Lipnomeer. Dit stuwmeer is in de jaren vijftig aangelegd om overstroming van de Moldau rivier tegen te gaan. Vandaag is het voor velen vooral dé manier om aan de hitte te ontsnappen. Terwijl wij de aanlokking van het water weerstaan is het moeilijk voor te stellen dat bij stevige vorst dit meer decor is van wintersporten, waarbij de ijshockeywedstrijden het populairst zijn.

Terwijl we door het nationaal park fietsen is het begrip ‘rust’ zich opnieuw aan het kalibreren in mijn hoofd. Zelden schreeuwde een omgeving zoveel sereniteit uit als hier. In dit eeuwenoude bos is de mens duidelijk te gast. Dit is het grootste aaneengesloten bos van Midden-Europa.

Als we over een bruggetje fietsen schittert het uitzicht in een rivier omgeven door sparren, bloemen en ongerepte natuur. Mijn associatie met Noorwegen blijkt geen vreemde, wanneer ik hoor dat men het hier zo noemt. We zien een paar kajakkers in de verte. Onder begeleiding van een gids, want alleen dan mag je hier varen. Die moet er op toezien dat dat de natuurlijke wal onberoerd blijft.

Die natuur heeft de grote hoofdrol in het plot van deze route. Waar wij fietsers slechts een bijrolletje hebben in dit eeuwenoude stuk. Tot het richting het einde toch echt achter de coulissen verdwijnt en de wereld weer van de mens wordt.