Column Bram Tankink: Maffe winterfietser

Mijn credo sinds ik gestopt ben als profwielrenner luidt: ‘Ik fiets nooit meer in de regen’. Het wielerseizoen op de weg is ten einde. De bevestiging dat je na het seizoen rust moet pakken, kwam de afgelopen tijd uit de lucht vallen. Regen in overvloed om ons allen van de fiets te houden. Mijn credo sinds ik gestopt ben als profwielrenner luidt: ‘Ik fiets nooit meer in de regen’. Ik probeer deze spreuk zoveel mogelijk na te leven, met als gevolg dat ik nu al een tijdje stillig. Ik lig al zolang stil dat ik zelfs overweeg om mijn racefiets op de Tacx te zetten en te gaan zwiften. Iets wat ik tijdens mijn profcarrière niet eens overwoog. 

Maar ik heb een stok achter de deur gevonden om te gaan trainen. Ik heb de Xtreme Episch Limburg Unfinished Christmas Bye Bye this year finish with a long long ride! in het leven geroepen. Dit jaar zorgde extreme hitte ervoor dat we de zuidelijke lus van de Grenspalenklassieker Episch Limburg op de tweede dag moesten inkorten. Daarmee hebben we nog een onafgemaakte ronde liggen. 

De deelnemers zitten natuurlijk met smart te wachten op de dag dat ze deze alsnog mogen fietsen. Als rond de langste dag fietsen niet lukt vanwege warmte, moeten we het maar rond de kortste dag organiseren. Hiermee voorkomen we zeker oververhitting. En gezien het weer van de afgelopen maand, schat ik in dat veel mensen net als ik niet aan de kilometers zijn gekomen die ze nog wilden fietsen dit jaar. 

Dat kun je in één dag goed maken met een gravelroute van 225 kilometer of een wegroute van 235 kilometer. Wie kan nu zeggen dat die dat gedaan heeft in de winter? Toen ik prof was, ging ik rond deze periode vaak op trainingskamp naar Spanje en probeerden we op een van de laatste dagen van het jaar een zo lang mogelijke training te doen. Dat zijn de trainingen die me het meest bij zijn gebleven en zo zal deze tocht zeker de boeken in gaan. Wat in Spanje kan, kan ook hier.

Onder het motto ‘sluit het jaar af met een epische tocht’, leek me dit een uitermate goed idee met als reden om ’s avonds legitiem in de kroeg te staan met mafkezen. Uiteraard sluiten we af met een kerstborrel, om met je maten het nieuwe jaar te plannen in een bruin cafe ergens in België waar je anders nooit komt. Aangezien we altijd warm en goed weer hebben bij onze Grenspalenklassieker edities ga ik ervanuit dat het wel eens kan spoken deze editie. Of sneeuw en vorst, dat zou nog beter zijn. 

Als je een maffe winterfietser bent die zich nu voelt aangesproken, zorg dat je er bij bent. Sluit 2023 af in stijl.