• Overig
  • Gewijzigd op 10 december 2019

Column: Concullega's

Afgelopen zomer was ik in Frankrijk op stap met een ezel. Wil de ezel goed meewerken, moet je ook kijken naar wat híj wil en kan. Net als je in een groep wielrenners moet omgaan met verschillen in wensen verschillen in wensen en vaardigheden.

Eten wil de ezel de hele dag. Tenslotte is hij graseter. Maar dat willen wij natuurlijk niet. Wie krijgt dan zijn zin? En hoe dan wel?

We ontdekken dat hij prima bergop kan. Als het zwaarder wordt, begint hij meer te hijgen. Dan stopt hij. Alsof de motor afslaat. Na twee ademteugen slaat-ie weer aan en gaat hij verder. Lekker zijn ding laten doen dus. Bergaf gaat hij soms te hard lopen met alle bagage hotsend op zijn rug. Ik moet hem dan een beetje intomen. Hoe doe je dat met zoveel kilo’s? 

"Als we een beek oversteken, zoekt hij beter zijn eigen weg dan wij zouden kunnen bedenken"

Op het vlakke komt hij soms in een flow. Dat kun je zien aan zijn ietwat waggelende gang. Ik pas mijn bewegingen aan. Het touw losjes om mijn nek, mijn handen in de broekzakken. Zijn hoofd zit op een centimeter of vijf van mijn heup. Zijn lange oren tikken mij regelmatig aan. Zoals je in een groep fietsers, als je met zijn tweeën naast elkaar rijdt, losjes contact kan hebben met schouders en ellebogen. Van twee word je samenwerkend één. 

De solo van het jaar

Op het WK in Yorkshire, was Annemiek van Vleuten op weg naar een magistrale solo van meer dan 100 km. Anna van der Breggen zat in de achtervolgende groep. Zij werkte niet mee. De anderen snapten dat. Van der Breggen en Van Vleuten, normaal concurrenten, waren die dag ploeggenoten. Toen Dygert ontsnapte uit de achtervolgende groep werkte Van der Breggen wel mee om Dygert terug te halen.

Op een heuvel demarreerde Van der Breggen om de andere achtervolgers te lossen. Borghini moest eraf, Spratt bleef bij. Van der Breggen en Spratt werkten nu samen om Borghini op achterstand te houden, Dygert terug te halen en te lossen. Vervolgens loste Van der Breggen Spratt. In een uur tijd wisselde de omgang met elkaar tig keer. 

Betrouwbaar onbetrouwbaar

De rijdsters zijn concullega’s; soms collega’s, dan weer concurrenten. En bijna altijd is het logisch. Een wielrenner/-ster is in de koers betrouwbaar onbetrouwbaar. Hoe creëer je samenwerking als je soms ook in competitie met elkaar bent?

Foto: Cor Vos

SlimmerFietsen

Theo Heuzen is amateurwielrenner/-schaatser, organisatieadviseur en medeauteur van SlimmerFietsen. Meer weten over competitie en samenwerking?

Meer info
Theo Heuzen
Door Theo Heuzen

Amateurwielrenner, -schaatser en organisatieadviseur. Medeauteur van Slimmer Fietsen, een website met tips over veilig rijden in een groep.

Dit vind je misschien ook interessant