Bike hotspot Gardameer

‘It's a gift to you’, zegt de dame van de receptie zwoel. Naast surfchick blijkt ze ook nog eens gek op mountainbiken. Reden te meer om haar favoriete route eens nader onder de loep te nemen. Langs de steile westflank slingert onze route licht stijgend omhoog. Zo nu en dan passeren we een tunnel, om daarna verrast te worden met een ruime blik over het zilveren water van het Gardameer. Heerlijk in het najaarszonnetje trappen we losjes over de Ponale. De route wijkt rechtsaf door de vallei die door pittoreske dorpjes verder stijgt. Al snel zijn we bij het Lago di Ledro. Zachtjes begint het te druppelen. Voor ons tijd om een cafeetje op te zoeken.

Long way home

We klimmen door de stilte van de mist naar Rifugio Altissimo, ons hoogtedoel van vandaag. Het knarsend geluid van brekend grind onderbroken door rijp druppelende bomen. Heerlijk in jezelf gekeerd klimmen. Op de Monte Baldo weet een fris windje de mist weg te waaien. Even hebben we zicht over het Gardameer en zien zelfs de besneeuwde toppen van de Alpen. Daarna sluiten de gordijntjes weer. Geen probleem, want onze blik verengt zich tot enkele meters vooruit over het trailpad naar Altissimo. Nog 300 hoogtemeters te gaan. De fully 29-er slokt de grote steenbrokken op als een cookiemonster. Uiterst geconcentreerd proberen we de optimale lijn te volgen. 

Op het pad komen we een stel wandelaars tegen. Ze geven ons alle respect, een homp brood en kaas. Gelukkig. Want de ‘rifugio’ blijkt, ondanks het bordje ‘aperto’, toch gesloten. Boven aangekomen voelen we ons gorilla’s in de mist. De routeplanner heeft het in door het vocht begeven én we zijn uit de kaart gereden. Een blik over de schouders van een groep Duitse bikers leert ons dat we rechtsaf naar beneden, relatief hoog moeten blijven om uiteindelijk kort voor Torbole de kustweg weer op te pakken. We zetten er met twijfel een gangetje in. Toch maar even een passant vragen naar de weg. Op de vraag hoever Riva del Garda is, krijgen we een antwoord dat we bewust niet snappen; ‘quatro vingt’ of zoiets. Na Spinaza is het plotsklaps donker en blijkt dat we in het zuidelijk gelegen Garda zijn aangekomen. Nog 54 kilometer naar Torbole! Een belletje met het hotel biedt uitkomst.

Tremalzo

Vandaag doen we de Tremalzo. Een must voor elke mountainbiker. Voor de eerste zevenhonderd hoogtemeters pakken we de bikeshuttle. Nog zo’n duizend hoogtemeters vanaf Lago di Ledro te klimmen. Al snel belanden we op een hoogteweg die op en neer slingert door het achterland. Door het drukke gebruik is de rotsige ondergrond op sommige plekken tot mul zand geworden. Met de lauwe herfstzon komen we al snel in cadans tot ver boven de boomgrens. Elke bocht geeft de verwachting op het hoogste punt te zijn aangekomen. 

Uiteindelijk worden we door een donkere tunnel geleid die de mist scheidt van de zonnige kant. Een geweldig panorama in alle windrichtingen als beloning van de klim. Even de rust van het hoogtegebergte opsnuiven, om daarna driftend door grindbakken en over de rockgardens naar beneden te dansen op onze fully’s. Bij de driesprong kiezen we de snelste weg naar beneden. Vervolgens zetten we aan en zijn snel bij Lage Ledro. In Piève rechts, links om het voetbalveld, en daarna lomp met het stroompje naar beneden. Nog even genieten op de singletrack langs de flanken van het Gardameer, en slalommend over de promenade. Half zeven binnen. Precies op tijd voor de tiramisu van kok Arturo.

Auteur: Coen Geuzendam