Dwars door de Meinweg: machtig mooie gravelroute in Limburg

In Zuid-Limburg is het tegenwoordig op mooie dagen filerijden tussen de e-bikers, motorrijders, oldtimerliefhebbers en andere dagjesmensen. Niet gek dus dat Limburg Cycling inzet op spreiding van het fietstoerisme over de provincie en daarbuiten. Er was al een website met racefietsroutes over de grens. Sinds dit jaar worden Midden- en Noord-Limburg in de etalage gezet als walhalla voor gravelbikers.

Daartoe is een speciale website opgetuigd onder de noemer ‘Land van grind & zand’. De streek wordt daarop aangeprezen als “onontdekt paradijs voor avonturiers op de fiets, gevormd door de machtige Maas, de slagader van het gebied. Een netwerk van stoffige wegen, harde gravelpaden en slingerende trails voert je door nationale parken, bossen en verborgen heidegebieden naar onbekend terrein.”

"Het riviergrind en -zand is een perfecte ondergrond voor de gravelfiets"

Ook wij zijn enthousiast over de streek, met name het deel ten oosten van de Maas. De rivier heeft daar tijdens haar lange historie hellingen en wallen gevormd, met een aantrekkelijke afwisseling van beklimmingen, vergezichten en afdalingen. Het riviergrind en -zand is een perfecte ondergrond voor de gravelfiets. Je vindt er nog rust en ruimte.

Route: Dwars door de Meinweg

Tijd om de streek op te zoeken! We zakken af naar Nationaal Park De Meinweg bij Roermond. De Meinweg en omgeving is met zijn terrassenlandschap, uitgestrekte heides, eindeloze gravelpaden en klimmetjes tot tachtig meter hoogte een publiekstrekker.

We rijden de route ‘Dwars door de Meinweg’ die in samenwerking met Limburg Cycling op Fietssport.nl is geplaatst. Onze variant telt honderd kilometer en vijfhonderd hoogtemeters. Vind je dat te veel van het goede? Op Fietssport.nl vind je ook een ronde van 65 kilometer en vierhonderd hoogtemeters. 

De zon wurmt zich door het wolkendek. De wind duwt in de rug als we warmdraaien in het vlakke Maasdal. We krijgen de ene na de andere gravelstrook voor de wielen. De verharding bestaat uit wit riviergrind, dat typerend is voor de streek. Met maar liefst 86 procent onverhard, heeft deze route een uitzonderlijk hoog gravelgehalte.

"Deze route heeft een uitzonderlijk hoog gravelgehalte"

De route neemt al gauw avontuurlijke vormen aan. We klimmen over een brede grindweg met percentages tot negen procent op de Horserberg en duiken naar een verlaten steengroeve met turquoise meer aan de voet van een steile wand met naaldbos – een Amerikaans aandoend tafereel.

Fietsen langs munitiedepots

Via een klimmetje bereiken we Duitsland, waar met de verlaten legerbasis in het Brachter Wald de volgende avontuurlijke passage wacht. Hier, verborgen in het bos, lag tussen 1948 en 1996 een munitiedepot van het Britse leger. Er bekruipt ons het James Bond-gevoel als we fietsend langs de hekken naar het terrein sluipen van het gigantische complex. Fietsend langs de fundamenten van de munitiedepots voelt het alsof de slechteriken elk moment om de hoek kunnen komen. Maar in plaats van de ‘bad guys’, spotten we twee reeën met imposante geweien die grazen langs de bosrand.  

De fietscomputer kondigt regelmatig een klimmetje aan. De hellingen zijn niet lang, maar maken de wel pittig. De klim naar de groeve op de Kahlberg'sche Heide is een lastpak. De zandweg heeft zich de afgelopen regendagen als een spons volgezogen met water. Harkend kruip ik naar boven terwijl mijn achterwiel wegzakt in het mulle zand. Vervolgens krijgen we nog het Strava-segment ’De Killer’ voor de kiezen – een venijnig klimmetje met percentages van twaalf procent.

Hoogste tijd voor een koffiestop om bij te tanken! We wijken iets af van de route om naar herberg de Bos te fietsen, een gezellige pleisterplaats vlak aan de Limburgse kant van de grens. We verwennen onszelf met een stuk Limburgse vlaai en warmen de handen aan de potkachel.

Stuiven door een steengroeve

Na de pauze volgt één van de meest geaccidenteerde delen van het parcours, in het Elmpter Wald. We klimmen en dalen over een opeenvolging van bulten die het gevoel geven alsof je een ritje in de bobslee van de Efteling maakt. Tempo maken bergaf en hup, uit het zadel naar de top. Als kers op de taart volgt een afdaling en beklimming dwars door een steengroeve. 

"Een opeenvolging van bulten die het gevoel geven alsof je een ritje in de bobslee van de Efteling maakt"

Dan volgt de ‘evergreen’ onder de gravelstroken in de streek. De vijf kilometer lange strook langs de heides aan de grens van Nationaal Park de Meinweg, is in menig gravelrondje opgenomen. Het grove gravel en valsplat omhoog maken de grindweg een smeerlap, zeker als je tegenwind hebt.  

We pakken een slingerende afdaling met uitzicht op een vallei met draaiende windmolens in de verte, terwijl de zon traag naar de horizon zakt. Vanaf de Dalheimer Mühle volgt nog een pittige klimmetje dat ons doet dansen op de pedalen. 

Terug bij de auto concluderen we dat deze streek één van de mooiste gebieden is om te gravelen op een uur rijden van huis, voor ons als Brabanders. De hoogteverschillen en variatie tussen heide, bos en enkele meren zijn aantrekkelijk. De hoge dosis gravelstroken maakt het plaatje compleet. Het land van grind en zand lonkt!

Pluspunten

+ Eindeloos veel gravel
+ Veel hoogteverschillen
+ Rust en ruimte

Minpunten

- Paden rond de moerassen en meren worden snel drassig 
- Sommige afdalingen zijn wat technischer 

Download de route 

De route Dwars door de Meinweg is in totaal 101 km lang en telt 500 hm. Starten deden wij bij café/restaurant Venhof (Venhof 2) in Herkenbosch. Geen zin om op apegapen te liggen? Ga dan voor de 65 km lange variant. Deze is ook mooi, maar een stuk minder vermoeiend. Veel gravelplezier!

Download de 100 km route

Download de 65 km route