Rijden op de keien: Canyon of Specialized?

Wie in de markt is voor een nieuwe racefiets heeft keuze uit verschillende typen. Een van die typen is de endurance racefiets. Een comfortabele racer voor lange ritten. Voor renners die stabiliteit en comfort boven pure snelheid verkiezen. Door de korte, hoge zit en dempend vermogen van frame en componenten kun je urenlang in het zadel blijven zitten. 

In deze fietscategorie testen we de Canyon Endurace CF SLX en de S-Works Roubaix. We leggen deze racers het vuur aan de schenen op de meest oncomfortabele parcoursen van Europa. Vanuit Parijs fietsen we achtereenvolgens over de keien uit Parijs-Roubaix, stampen we over de helse beklimmingen uit de Ronde van Vlaanderen om via Zeeland te eindigen in Nijmegen. 

De verschillen

Beide fietsen hebben een sportief karakter (bepaald geen luie comfortfietsen), zijn voorzien van schijfremmen én hebben voldoende ruimte om – tot 33 mm – brede banden te monteren. Toch zijn er ook opvallende verschillen. 

Hoewel bredere banden mogelijk zijn, kiest Canyon bij deze uitvoering voor de 25” GP4000 II van Continental. Een prima allround band, gemonteerd op een sterke en lichte carbonwielset van DT Swiss. De Roubaix is voorzien van Roval wielen in combinatie met 28 mm banden uit eigen stal. 

Het meest opvallende verschil is de Future Shock van Specialized, een soort vering tussen balhoofd en stuur. In de balhoofdbuis zit een zuiger die 20 mm op- (3 mm) en neerwaartse (17 mm) beweging mogelijk maakt. Het systeem moet klappen opvangen waardoor je handen en polsen minder worden belast.

De stuurpen is overigens niet het enige onderdeel van de Roubaix wat beweegt. Ook de zadelpen heeft 20 mm achterwaartse flexibiliteit. Doordat de zadelpenklem een stuk naar onderen is verplaatst, is deze beweging mogelijk. Ook de Endurace is voorzien van een speciale zadelpen. De VCLS zadelpen heeft een gebogen ontwerp en biedt daardoor eveneens 20 mm flex. Bovendien zou deze carbon pen tot 50% van de trillingen absorberen. Niet onbelangrijk bij een comfortracer.  

"Waar veel fietsers in Zeeland, Drenthe en West-Brabant de ruwe wegen vol prachtige obstakels links laten liggen, zoeken wij ze bewust op."

De test

Zoals gezegd maken we het de fietsen (en onszelf) niet makkelijk. Waar veel fietsers in Zeeland, Drenthe en West-Brabant de ruwe wegen vol prachtige obstakels links laten liggen, zoeken wij ze bewust op. We fietsen de finale van Hel van het Noorden en stukken van de Ronde van Vlaanderen. Daarna nog tientallen kilometers windhappen in Zeeland om terug te keren naar Nijmegen, onze finishplaats. We testen de fietsen onderweg op drie belangrijke kwaliteiten: betrouwbaarheid, comfort en rijeigenschappen. 

De praktijk

Beide fietsen rijden fantastisch, bevatten veel dempend vermogen. Tot de eerste kasseienstrook lijkt het of we over strak geplaveide wegen rijden (is natuurlijk niet zo). Maar tegen de kasseien uit Parijs-Roubaix is geen fiets bestand. Of toch? 

Roubaix

Een echte kasseienfiets met dito naam. Dat is me wel duidelijk na een aantal dagen kasseien vreten. Toch is dat niet het gevoel wat ik heb wanneer ik de eerste strook bij Haveluy (2,5 km ****) op knal. De S-Works met carbon velgen voelt kwetsbaar en ik heb mijn twijfels over de Future Shock. Het lijkt alsof mijn wiel uit het frame stuitert en ik ben bang dat het frame binnen de kortste keren in duizend stukken breekt. Enkele minuten later maken deze angstgevoelens plaats voor pure vreugde. Kasseien zijn gaaf! Ik besef dat deze carbonfiets niet van glas is. De Roubaix is juist ijzersterk. Dat bewijst de fiets op de vele stroken die volgen.

Naast betrouwbaar is de Roubaix ook erg comfortabel. Dat is overigens lastig testen op kasseien. Zelfs fietsers met volgeveerde mountainbike met brede sloffen rijden bibberend over de gladde keien. Toch kan ik zeggen dat de Roubaix mij beschermd tegen de trillingen. Mijn polsen worden ontlast door het extra dikke stuurlint én door de Future Shock die de oneffenheden zo goed mogelijk filtert. Ook mijn rug houdt zich goed. Ik kan niet precies zeggen of het frame óf de zadelpen hier de belangrijkste rol in speelt. Hoe dan ook, de Roubaix doet zijn taak. Hij biedt comfort. Op het asfalt herstel ik snel waardoor ik elke volgende strook volle bak kan aanvallen.

Het stuurgedrag van de Roubaix is direct. De fiets reageert op het kleinste signaal dat je geeft. Dat is prettig op de kasseien. Ik houd mijn handen losjes op het stuur waardoor de fiets eenvoudig de beste weg over de stenen zoekt. In de bochten vind ik de Roubaix echter té direct. Het kost me tijd om de beste gewichtsverdeling te vinden om strak door de bochten te sturen. Maar ook dat went. 

Endurace

Ook de Canyon laatst zich niet kennen op het moeilijke parcours. Het frame en de wielen tonen zich betrouwbaar en – in tegenstelling tot de Roubaix – presteren we het om zonder lekke banden over de kasseien te fietsen. Dat is knap aangezien de Canyon is uitgerust met banden van ‘slechts’ 25 mm breed. Geluk? 

Qua comfort doet de Canyon ook weinig onder voor de Roubaix. De VCLS zadelpen uit eigen stal is geweldig. Op de slecht geasfalteerde wegen in Noord-Frankrijk en Vlaanderen filtert de zadelpen kleine trillingen en op de keien beschermt de pen mijn rug tegen verdere schade. Aan de voorkant wint de Roubaix het van de Endurace. Hoewel het platte, gekantelde stuur vrij comfortabel aanvoelt, haalt deze het niet bij de stuur-stuurpen combinatie van Specialized. 

Echter, qua stuurgedrag scoort de Canyon punten. De fiets is koersvast en stuur strak door de bochten. De Endurace voelt meteen vertrouwd.  

Conclusie

We houden het op een gelijkspel. Beide fietsen hebben punten die in hun voordeel spreken. De Canyon heeft een stabiel frame met prima rijeigenschappen en een hele comfortabele zadelpen. De Specialized is een speelsere fiets. Ongelooflijk licht, wendbaar en uiterlijk een feestje (wat een prachtige ‘paintjob’). Welke fiets je ook kiest voor je kasseienavontuur, je zit sowieso gebeiteld.