Test: Specialized Tarmac SL8 Pro racefiets

Een impuls was het, of meer een reflex. ‘Ja, natuurlijk!’ appte ik terug. Ja natuurlijk wil ik die Specialized Tarmac SL8 Pro T in Di2 Ultegra uitvoering testen. Rijden op een utopische fiets, uit een prijscategorie die niet voor mij bedoeld is. Een mooie kans, maar wat zal dit doen met mijn vastigheden in het fietsleven? Meteen na de reflex zet ik mijn pinlimiet omlaag en boek voor de zekerheid een midweekje mindfulness. Ik moet hierna immers opnieuw van mijn eigen racer gaan houden.

"Ineens staat er een veel te dure fiets in mijn huis"

En dus staat er ineens een veel te dure fiets in huis. Zo eentje die vroeg of laat door het hoofd van iedere fietser gaat. Als het uitdagend bij een zonnig terrasje tentoongesteld staat, het hard langszij komt, het begluurt op beurs- of winkelvloer. Zelfs wanneer je zo’n raspaardje inhaalde (wat stiekem toch het leukste is). ‘Is het mijn geld waard?’, je vroeg het je zonder twijfel eens af!  

Dit geweld op wielen hoort niet stil te staan, toch neem ik de tijd om mijn ogen over alle details te laten glijden. Verdorie, wat is ze mooi! Ik word meteen aangetrokken door de esthetische Roval Rapide cockpit (carbon), ook wel bekend als het stuur. Ondertussen vertrekt mijn rechteroog al richting de wielen en door naar het frame. Hoewel de eerste aanblik vertrouwd voelt, is deze achtste generatie Tarmac beduidend veranderd. 

Opvallende bobbel

Stuur, wielen en balhoofd pakken de meeste wind (los van de fietser zelf natuurlijk), daar is dan ook de aero focus op gekomen. De balhoofdbuis is ten opzichte van de SL7 iets naar achteren gekropen, met een opvallende bobbel ervoor. Specialized noemt deze bobbel liever ‘speed sniffer’. Over de schoonheid ervan valt te twisten, maar president Aerodynamica tekende het decreet.

Hierdoor is de Tarmac nog sneller dan zijn voorgangers. Uitgebreid testen bracht de knappe koppen uit Amerika nog meer inzichten, waarna een aantal buizen op dieet ging. Die bleven toch maar vuile wind (aerodynamisch weinig te winnen) vangen was de conclusie. Geen exotische vormen meer, maar slanke buizen. Rechtstreeks afgekeken van de eigen Aethos klimfiets. 

"De klasse druipt van de fiets af"

De klasse druipt van de fiets af. Toch is dit model met 9.000 euro niet eens de duurste Tarmac. Voor zo’n 5.000 euro (!) extra is er nog de S-Works Tarmac SL8, waarop de profs rijden. Ultegra maakt dan plaats voor Dura-Ace Di2 (of SRAM Red eTap AXS) onderdelen. Het frame en de wielen zijn dan van het beste carbon dat Specialized te bieden heeft, maar wel uit dezelfde mal. Dat alles voor een goede halve kilo gewichtsbesparing en nog een beetje meer snelheid. Op dit niveau wordt marginale winst duur betaald. 

Het is hartje winter en toch hoog tijd om naar buiten te gaan. Door weer en wind, alles voor de proefondervindelijke wetenschap. In drie weken trap ik zo’n 700 kilometer aan ‘tarmac’ weg. Zelfs met dikke handschoenen hou ik het aantrekkelijke stuur graag in handen, omdat het zo ontzettend snel voelt. 

Snelheidsduivels

Na een hoop nattigheid droogt een voorzichtig zonnetje eindelijk het wegdek. Een prelude op het voorjaar. Tijd om echt snelheid te maken. Fiets en fietser zijn nu niet te houden, de beuk erin! Met het tippen van de Di2 Ultegra-shifter grijpt de ketting het zwaarste verzet beet. Een machtig geluid resoneert door het snaarstrakke achterwiel. De snelheidsduivels zijn ontbonden. We willen harder en harder. 

Met de verhoogde snelheid komen de bochten eerder. Diezelfde bochten aanvallen wordt al gauw de sport. Het frame geeft geen krimp. De stijfheid aan de voorkant staat volledig tot rijders dienst.

Met het naderende voorjaar trekken de kasseien net even meer dan normaal. Op volle snelheid smijt ik de Tarmac over het ruw geplaveide weggetje. Laat maar zien wat je kan! Het ‘Fact 10r-carbon’ blijkt hiertegen opgewassen en pareert mijn mishandeling. Er is nog geen klapperend kabeltje te horen, alleen mijn gehijg. Aanval afgeslagen, ik zal het op een ander terrein moeten zoeken. 

Perfecte symbiose

Even in de rust, terug naar het materiaal. Naar de wielen. Want allemachtig, die wielen! Deze Roval Rapide CL II wielset vormt de perfecte symbiose met het karakter van het frame. Door innovatie is het meer dan alleen uiterlijk vertoon. Het 51 millimeter hoge voorwiel is iets lager én breder dan het 60 millimeter hoge achterwiel, waardoor minder gevoelig voor zijwind.

Het achterwiel is wel puur gericht op minimale luchtweerstand en dus op snelheid. Er passen tot 32 millimeter brede banden in het frame, maar 26 millimeter is volgens de fabrikant aerodynamisch optimaal. Hierdoor zie je, in lijn met de trend, nog een stukje velg naast de band. Omdat dit je velgrand wat kwetsbaarder maakt, kan je overwegen toch 28 millimeter banden te steken. Misschien ook voor het comfort en grip, maar daarover heb ik met 26 millimeter niets te klagen. 

Nieuwe aanval

Op het vlakke bracht ik het testkarretje niet in de problemen. Tijd om de zwaartekracht mee te laten spelen. Met maatje 58, pedalen, bidonhouders en de meegeleverde 4iiii wattagemeter weegt dit speeltje zo’n 7,5 kilo. Lekker luchtig dus, zeker met zulke ‘dikke’ wielen. Natuurlijk kan je nóg lichter omhoog fladderen, maar we gaan erg soepel omhoog.

Al voel ik geen overduidelijk verschil met andere lichte en stijve fietsen waarop ik reed. Dat duidelijke verschil is plots wel merkbaar als de hellingshoek kantelt. Op snelheid naar beneden, met een stevige portie zijwind, raak ik onder de indruk. Op mij kan je rekenen straalt mijn metgezel in perfecte stabiliteit uit, de fiets doet precies wat ik wil. 

Trajectcontrole

Het element race in deze fiets lijkt de overhand te hebben, toch heeft het ding een comfortabel stoeltje. Door de dunnere buizen en de lage achtervork word je niet zoals bij een aerobike opgezadeld voor een stijve rug, ook niet bij lange ritten.

"Zoals ook een sportwagen wordt getemd op een trajectcontrole zo doe ik ook rustige duurritten op deze patserbak"

Bovendien hoeft het niet alleen maar hard te gaan op deze fiets. Zoals ook een sportwagen wordt getemd op een trajectcontrole zo doe ik ook rustige duurritten op deze patserbak (toegegeven, ingehaald worden op dit model voelt wel alsof je iets uit te leggen hebt).

Conclusie

Voor de cijferfetisjist is dit frame op allerlei vlakken lichter en sneller dan zijn voorganger. Voor iedereen is deze Californische krachtpatser snel en enorm reactief, met een verrassend comfort. Niet voor iedereen is de prijs, al groeien voor sommigen de bomen tot in de S-Works hemel. Daar waar de marginale winst op deze SL8 Pro duur betaald wordt. 

Ik fietste nu eens rond boven mijn doe-maar-normaal-budget en ga de Tarmac SL8 Pro missen. Dus is het afwachten of mijn voorzorgsmaatregelen werken. Voor de zekerheid zal ik deze pagina’s uit Fietsport magazine scheuren en nooit meer teruglezen.

Pluspunten 

+ Droomfiets
+ Uitblinker op allerlei terreinen
+ Enorm reactief stuurgedrag
+ Na aanschaf niets te wensen over

Minpunt

- Als geld een rol speelt kan een fiets met vergelijkbare afmontage goedkoper zijn

Prijs: €9.000,- (voor zelfde prijs ook in SRAM Force eTap AXS). Check specialized.com voor uitgebreide informatie.

_{Tekst: Erwin Reijneveld
Beeld: Bram de Vrind}