Achter de schermen bij Trek, Specialized en Cannondale

Trek

Trek Benelux is sinds 2015 in Harderwijk gevestigd, op het Bouw en Infra Park om precies te zijn. Dit door bossen omgeven gebouwencomplex heeft verschillende bewoners gehad. Van paarden en militairen tot wegen- en waterbouwers. Nu is een van de panden de trotse thuisbasis van het Amerikaanse fietsmerk.‘Ride bikes. Have fun. Feel good.’ Het is een van de eerste dingen die we in de open ontvangstruimte van Trek zien. Met zo’n slogan kan ons bezoek nu al niet meer stuk. Ook de rest van de ruimte stemt ons vrolijk. Grote houten tafels vol fietstijdschriften. Zwarte Chesterfield banken. Mooie rekken met kleding, schoenen en helmen. En uiteraard de nieuwste mountainbike, race- en gravelfietsen. We voelen ons als kinderen in een snoepwinkel. Smullen dus.Ook in de rest van het kantoor is het fietsen wat de klok slaat. We spotten een stalen ros boven op een archiefkast, zien een ingelijst WK-shirt aan de wand hangen en vergapen ons aan toffe fietsposters. Het mooiste is misschien nog wel de custom made titanium crosser van Sven Nijs die tussen de computers tegen de muur staat. Beter wordt het niet. Misschien toch vragen of ze een werkplek over hebben?Verder naar de werkplaats, waar niet geheel toevallig een fonkelnieuwe E-Caliber klaarstaat. De komende weken mogen we dit knalrode racemonster namelijk uitgebreid aan de tand voelen. ‘It’s a dirty job, maar someone has to do it.’

Specialized

Eind vorig jaar verkaste Specialized zijn Europese hoofdkantoor van ’s-Heerenberg naar Arnhem. Als locatie koos het Amerikaanse fietsmerk Arnhems Buiten, het voormalige KEMA-terrein. Verspreid in het parklandschap liggen diverse Berlage-achtige gebouwen en een futuristisch kantoorpand. De levensgrote -S- op de zijkant van het glimmende gevaarte verraadt dat we op het goede adres zijn.Eenmaal over de drempel is het bijna alsof we een ruimteschip zijn binnengelopen. De enorme glazen pui, oude racefietsen en mountainbikes die in de lucht zweven, planten die tegen een loodrechte wand groeien: de kantoorinrichting lijkt met alle natuurwetten te spotten.Een verdieping hoger zweven we nog steeds. Via een glazen loopbrug, die niet zou misstaan in het International Space Station, belanden we in het kantoorgedeelte.

Ook hier geen benauwde hokjes, maar open ruimtes met veel glas, begroeide muren en veel aandacht voor details. Zo heeft iedere vergaderruimte een apart thema, van gravel en kasseien tot bomen in het bos. Ook de fietsen die her en der in het kantoor staan opgesteld versterken het buitengevoel.

Weer met beide beentjes op de grond betreden we het bakstenen gebouw achter het hoofdkantoor. Hierin bevinden zich onder andere een fitnessruimte en een moderne werkplaats die de machinekamer van de USS Enterprise laat verbleken tot een rommelhok.

Cannondale

Na bijna dertig jaar in Oldenzaal te hebben gebivakkeerd verhuisde Cannondale Europe vorige zomer naar Woudenberg. Niet naar een of andere troosteloos industrieterrein, maar naar een heus landgoed genaamd Geerestein. Op deze statige lap grond staat het gelijknamige kasteel, geflankeerd door twee spierwitte bijgebouwen. Niet verkeerd voor een merk dat ooit op de zolder van een augurkenfabriek begon.Overdonderd is misschien wel het woord dat ons bezoek aan Geerestein het beste beschrijft. Het begint al als we de Cannondale campus betreden. Voor ons doemt een statig pand op dat prima als decor in een Brits kostuumdrama zou kunnen dienen. De grote Cannondale letters voor de ingang maken echter duidelijk dat we hier op Amerikaans 'grondgebied' zijn.Enigszins overrompeld betreden we de grote hal. Gelukkig voelen we ons meteen thuis. Bovenaan de houten trap hangt een grote foto van een stofhappende gravelbiker en in een nis links van ons zien we een mountainbiker door de lucht vliegen. Ook in de statige Ridderzaal bestaat de aankleding uit een combinatie van chique – grote open haard, veel marmer, opvallend familiewapen – en de nieuwste fietsmodellen.Door naar de showroom in een van de bijgebouwen, het Koetshuis. Op de plek waar ooit paarden en koetsen stonden, maken nu rossen op twee wielen de dienst uit. We lopen likkebaardend langs de nieuwste modellen en vergapen ons aan klassiekers, zoals de roze tijdrijdfiets van de oud-Italiaanse profrenner Simoni. We sluiten ons bezoek in stijl af met een testritje op een van de Amerikaanse raspaardjes.