Column MTB-routebouwer Patrick Jansen over (on)verdraagzaamheid

“Überhaupt kein Thema!” riep ze me toe. Ik reed op een heel smal paadje bij Monschau en kwam daar een vrouw tegen. Ik stapte van mijn bike en zij stapte tegelijkertijd opzij de helling op. Ik bedankte haar en zij reageerde er zo op. In ons tweede deel van de vakantie zaten we in Zuid-Frankrijk. Daar werd ik met name op steile, rotsige klimmen vrijwel standaard aangemoedigd door wandelaars met het welbekende ‘courage’ en ‘allé’.

"In Frankrijk werd ik op steile, rotsige klimmen vrijwel standaard aangemoedigd door wandelaars"

Nog maar net een dag terug in Nederland had ik al weer de eerste negatieve opmerking van een wandelaar te pakken. Welkom terug in Nederland. Ik vraag me dan af waardoor dat komt, want ik gedraag me toch niet anders. Is het de volksaard dat we elkaar niet veel (meer) gunnen? Of spelen andere zaken een rol?

In de directe omgeving van Monschau waren nog best veel mensen aan het wandelen, maar één kilometer daarbuiten was het heel rustig. In een week tijd heb ik ook maar twee mountainbikers gezien. In Frankrijk zag ik ook zelden wandelaars en in twee weken tijd maar één mountainbiker. Wandelaars en mountainbikers komen elkaar daar dus zelden tegen en dan is rekening met elkaar houden (blijkbaar) geen enkel probleem.

In Nederland zitten we op elkaars lip. Veel mensen gaan in Nederland de natuur in om te ontkomen aan de drukte en de stress; om zichzelf te recreëren. Dit geldt uiteraard niet alleen voor wandelaars. Talloze studies tonen aan dat dit ook een belangrijke reden is voor mountainbikers. Hoe vervelend is het dan om toch weer rekening te moeten houden met andere mensen: rustig fietsen, je hond bij je roepen, aan de kant gaan, waarschuwen.

"Fietsen op een route is soms een verademing, geen gezeik aan je kop"

Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik op een plek woon waar ik met mijn bike kan rondzwerven door de bossen van de Zuid-Veluwe én kan genieten van new skool mountainbikeroutes. Maar ik merk dat er steeds slechter gereageerd wordt op vrij fietsen. Fietsen op een route is dan soms een verademing. Geen gezeik aan je kop. Samen met de NTFU ben ik achter de schermen hard aan het knokken om vrij fietsen overeind te houden, onder andere op de Veluwe. Maar eerlijk gezegd vraag ik me wel af of dit toekomstbestendig is. Veel zal afhangen van de houding van de verschillende recreatiegroepen en een intelligente recreatiezonering.