Naar ongekende hoogtes in Andalusië

Mijn hart klopt op volle toeren. De asfaltweg begint af te takelen. Ik ben omringd door de toppen van de Sierra Nevada die oprijzen uit de schier eindeloze diepte. Ik heb al mijn energie nodig om vooruit te komen. Hoger, hoger en nog hoger, naar de blauwe hemel. Voor het eerst doorbreek ik op de fiets de barrière van drieduizend meter hoogte. Ongelooflijk!

Voor de beklimming van de Pico Veleta in het Spaanse Andalusië schieten superlatieven tekort. De ‘Pico’ is met 3396 meter de hoogste beklimming in Europa die met de racefiets begaanbaar is. De klim is vanuit Pinos Genil bijna 39 kilometer lang en telt dik 2600 hoogtemeters. Dat is het aantal hoogtemeters van de Mont Ventoux en de Alpe d’Huez bij elkaar opgeteld. De berg is dik zeshonderd meter hoger dan Alpenreuzen als de Stelvio of Col de la Bonette. Ik kan er met mijn hoofd niet bij.

"De ‘Pico’ is met 3396 meter de hoogste beklimming in Europa die met de racefiets begaanbaar is"

Het asfalt gaat over in gravel. Ik praat mezelf moed in. Het kost extra inspanning om balans te houden in het losse grind. Het skistation bij de kiosk waar ik had gepauzeerd op 2500 meter hoogte is een stipje geworden. Ik ben al drieënhalf uur vrijwel onafgebroken aan het klimmen. Gids Ger de Heus had me vanmorgen aan de voet van de berg in Pinos Genil afgezet. De klim begon in de naaldbossen, die later plaatsmaakten voor struiken, die op hun beurt weer plaats maakten voor de kale rotsen waartussen ik nu fiets.

Uitzinnig

Vlak voor de top gaat de gravelweg over in een bergpad. Ik stap af en trek mijn fietsschoenen uit die op deze ondergrond totaal geen grip hebben. Op mijn sokken duw ik de fiets naar boven. Op de top zit een groepje bergbeklimmers. Ze kijken raar op als ze een wielrenner op zijn sokken met fiets omhoog zien klauteren. 

De top bestaat uit een rotswand die aan de zuidzijde abrupt eindigt in een afgrond. Een 360 graden uitzicht over de scherpe bergruggen van de Sierra Nevada en de Middellandse Zee ligt aan mijn voeten. Uitzinnig poseer ik voor de foto met fiets boven het hoofd bij het paaltje op de top. Een avontuur om nooit te vergeten! 

"Ze kijken raar op als ze een wielrenner op zijn sokken met fiets omhoog zien klauteren"

De beklimming van de Pico Veleta is het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van mijn verblijf in Andalusië. Deze week ben ik te gast bij Ger de Heus, die met Sunhillcycling fietsreizen vanuit Ronda organiseert. De Heus zegde zo’n vijftien jaar geleden zijn gejaagde bestaan als verzekeringsagent vaarwel. Hij ging doen waar hij energie van krijgt: het organiseren van fietsreizen. Na wat omzwervingen kwam hij terecht in Andalusië, waar hij werd betoverd door de ruige berglandschappen, witte dorpen en desolate wegen van de Serranía de Ronda.

Tips voor het beklimmen van de Pico Veleta

1.    Ga alleen met mooi weer. Bij regen kan het koud en glad worden op de wegen boven de drieduizend meter, die zelfs bij goed weer slecht begaanbaar zijn.
2.    Doe het rustig aan. Fietsen boven de drieduizend meter vraagt het uiterste van je lichaam. Zorg dus dat je nog genoeg energie in de tank hebt als je op deze hoogte belandt.
3.    Pas op voor gaten in het wegdek. In de laatste kilometers, vlak voor de gravelweg, zitten grote gaten in het asfalt. Dit is het gevaarlijkste punt. Wees hierop bedacht, zowel bergop als bergaf.
4.    Pauzeer bij de kiosk op 2500 meter. De kiosk is een goede plek om even tot rust te komen en de energievoorraden aan te vullen voordat je aan de laatste fase van de beklimming begint. 

Spectaculaire kloof

De Heus heeft zich gevestigd in Ronda, met zijn goede tapasrestaurants en spectaculaire kloof. Hij organiseert met Sunhillcycling individuele reizen en groepsreizen met begeleiding door een gids. De Heus regelt alles tijdens je verblijf: de transfer vanaf de luchthaven, het hotel, een fiets, de routes en het eten. Je kunt naar smaak kiezen tussen etappes van zeventig tot honderdtwintig kilometer. Ook een dagtrip naar de Pico Veleta behoort dus tot de mogelijkheden – mits het weer het toelaat, want het kan spoken in het hooggebergte.

Ronda ligt op een dik uur rijden van het vliegveld van Malaga aan de kust. Het stadje is in het zuiden en westen omringd door ruige bergen met cols boven de duizend meter. In het noorden en oosten is het terrein heuvelachtiger, zodat je er ook minder uitdagende rondes kunt maken. Maar welke windrichting je ook kiest: je pakt al gauw duizend hoogtemeters per vijftig kilometer.

Dankbaar werk

Het is half oktober. De herfst is aangebroken, maar in Andalusië zijn de temperaturen nog zomers. Het warme klimaat maakt Ronda een goede bestemming in het (vroege) voorjaar en najaar. Ik sluit aan bij een groep Nederlanders die bij Sunhillcycling te gast zijn. We fietsen onder begeleiding van de Belgische gids Danny, die we elke ochtend bij het hotel ontmoeten. Danny vertelt dat hij zeven maanden per jaar in Ronda woont om fietsgroepen te begeleiden. Hij had zijn winkel in tennisartikelen na twintig jaar verkocht, om in Spanje het warme klimaat en de rust op te zoeken. Hij geniet van zijn job als gids. “Het is dankbaar werk om mensen de mooiste wegen van de streek te laten zien en zo nodig naar de top te helpen.”

"We trappen langs olijfgaarden, dalen af langs een kloof met spectaculaire rotswanden en klimmen door ruige bergen met witte dorpjes als ijkpunt"

We fietsen door de verstilde berglandschappen rond Cortes de la Frontera in het zuidwesten. We trappen langs olijfgaarden, dalen af langs een kloof met spectaculaire rotswanden en klimmen door ruige bergen met witte dorpjes als ijkpunt. De wegen zijn zo rustig en het berglandschap is zo weids, dat we hier ondanks de fysieke inspanning helemaal tot rust komen. Tijdens de stops geeft Danny uitleg over de route en omgeving. We worden in een dorpje aangemoedigd door een oude man die zittend op een bankje op zijn stok leunt: “¡Venga, venga!”

Wirwar aan serpentines

De volgende rit gaat naar het stuwmeer met de beklimming van de Puerto de las Palomas in het westen. De beklimming van de Puerto de las Palomas (1357 meter) is een echte bucketlist-ervaring in deze streek. De col is twaalf kilometer lang tegen een stijging van zes procent. Ger de Heus heeft er, à la de bekende Alpencols, de gemiddelde stijgingspercentages op kilometerpaaltjes langs de weg geschilderd. We klimmen langs het dorp Zahara de la Sierra met zijn forten en wachttoren en genieten van majestueuze vergezichten op het stuwmeer. Vervolgens kronkelt de weg met een wirwar aan serpentines naar de top, waar we uitzicht hebben op de laagvlakte van Sevilla aan de horizon. Deze onbekende klim kan zichzelf qua schoonheid meten met bekende cols als Sa Calobra op Mallorca.
 
Ondertussen genieten we van het Spaanse leven. ’s Ochtends ontbijt in de lokale bar met een café solo en bocadillo de jamón van plakken die ter plekke van de ham worden gesneden. Tijdens het fietsen een uitgebreide lunch in een van de witte bergdorpen en in de avond gezamenlijk dineren met een tafel vol met tapas in een van de vele restaurants. Steevast volgt een toetje of drankje van de zaak tot besluit. 

Smurfendorp

Tussen de talloze witte dorpen in de omgeving van Ronda valt er ééntje uit de toon: het blauwe dorp Júzcar. Het aanvankelijk witte dorp werd in 2011 blauw geschilderd ter promotie van, jawel, een film van de Smurfen. De filmstudio bood aan om de huizen kosteloos weer wit te schilderen, maar de bewoners kozen ervoor om de blauwe kleur te behouden, aangezien dat het toerisme ten goede kwam. De dorp ligt op zo’n twintig kilometer fietsen van Ronda en is, gelegen in de schilderachtige vallei Valle del Genal, zeker een fietstochtje waard.

Conclusie

Onze voorzichtige conclusie na de reis is dat Ronda zich qua klimaat en landschappelijke schoonheid zeker kan meten met bekende Spaanse zonbestemmingen als Calpe, Mallorca of Girona. Maar onbekend maakt ook onbemind. In de omgeving tref je geen profploegen of bekende beklimmingen. Behalve dan in de Sierra Nevada, waar die ene reus ligt die boven alle bekende cols uittorent: de Pico Veleta.

Pluspunten

+ Ruige, verstilde berglandschappen
+ Heerlijke tapas in Ronda
+ Mogelijkheid om te hoogste klim van Europa te doen
+ Voor klimmers: relatief veel hoogtemeters

Minpunten

- Voor niet-klimmers: relatief veel hoogtemeters
- Wielercultuur ontbreekt: geen profploegen of bekende beklimmingen