3x MTB-routes van Natuurmonumenten die je moet rijden
Voor op jouw ridelist.
In een lagergelegen deel van het eiland komen we een ander fenomeen tegen waar het eiland om bekend staat: levadas. Na de inname door de Portugezen in de 15e eeuw, constateerde men al gauw dat de vochtige noordkant van het eiland veel beter geschikt was voor landbouw dan het droge, warme zuiden. Om toch optimaal gebruik te kunnen maken van de vruchtbare vulkaangrond, werd een immens irrigatiesysteem aangelegd. Slaven groeven wel 2.000 kilometer aan levadas, oftewel waterkanalen, die je overal op het eiland tegenkomt. Er gaan zelfs tunnels met een lengte van enkele kilometers dwars door de bergen. Veel levadas liggen naast een wandelpad, waardoor ze prima te voet, en soms ook met de fiets te volgen zijn. Wij maken af en toe van een levada-pad gebruik als verbindingsroute.
Het effect van de levadas is te merken. Op de zonrijke zuidhellingen zijn veel dichte bossen, terwijl dit anders waarschijnlijk kale bergwanden zouden zijn geweest. Buiten de levadas zie je talloze waterstroompjes over de rotsen hun weg naar beneden zoeken. Dat verandert sommige paden in “giecheltrails”: steil, glad en volstrekt onberekenbaar! Je schrikt je af en toe wezenloos als je wielen weer eens alle kanten op schuiven, en je lacht je kapot als het lukt. De enige manier om hier te rijden is door de touwtjes niet te strak in handen te houden.
Na een welverdiende middagpauze – ook negatieve hoogtemeters kosten energie – rollen we door een geurig bos met laurier- en eucalyptusbomen. Madeira heeft één van de grootste laurierbossen ter wereld en staat hiermee op de UNESCO-werelderfgoedlijst. Daags voor mijn bezoek heeft een storm huisgehouden in het bos, waardoor er minstens zoveel bladeren op de grond te vinden zijn als aan de bomen. Maar de beheerders van de paden verdienen een pluim: omgewaaide bomen en losgekomen takken zijn allemaal weggezaagd en aan de kant gelegd, zodat de paden toegankelijk blijven voor wandelaars én mountainbikers.
En het schoonvegen van de paden is niet het enige lovenswaardige werk van de locals. De trails zijn een waar genot. De ene keer zijn het natuurlijke singletracks die over rotsen, door grasweides en bossen lopen. Dan volg je weer eens het rustgevende water van een levada. En even later zit je in een achtbaan van briljant in de rode vulkaanbodem uitgesneden switchbacks. Die laatste categorie wordt overigens met de dag verder uitgebreid: op een latere rit komen we een groepje trailbouwers tegen terwijl ze de laatste hand leggen aan een maagdelijk nieuw stukje trail. Geen graafmachines te bekennen, hier is elke meter met hark en spade omgewoeld en aangestampt. Met hun goedkeuring verkennen we de jongste mountainbiketrail van Madeira en de bouwers mogen trots zijn: ondanks dat de bodem nog niet aangereden is, zit er een lekkere flow in. Reden genoeg om binnenkort nog eens naar dit schitterende eiland af te zakken en opnieuw de elementen te trotseren.
Beste reistijd: Het hele jaar door, al kan het in de wintermaanden wat kouder en regenachtiger zijn
Toegankelijkheid: De vaste MTB-routes lopen door beschermde bosgebieden waar je een vergunning nodig hebt, verkrijgbaar bij het instituut voor bos- en natuurbehoud (ICNF). Wil je buiten de vaste routes rijden, dan is een gids aan te bevelen. Freeride Madeira is een van de bekendste en nauw betrokken bij de ontwikkeling van de mtb-sport op het eiland.
In een lagergelegen deel van het eiland komen we een ander fenomeen tegen waar het eiland om bekend staat: levadas. Na de inname door de Portugezen in de 15e eeuw, constateerde men al gauw dat de vochtige noordkant van het eiland veel beter geschikt was voor landbouw dan het droge, warme zuiden. Om toch optimaal gebruik te kunnen maken van de vruchtbare vulkaangrond, werd een immens irrigatiesysteem aangelegd. Slaven groeven wel 2.000 kilometer aan levadas, oftewel waterkanalen, die je overal op het eiland tegenkomt. Er gaan zelfs tunnels met een lengte van enkele kilometers dwars door de bergen. Veel levadas liggen naast een wandelpad, waardoor ze prima te voet, en soms ook met de fiets te volgen zijn. Wij maken af en toe van een levada-pad gebruik als verbindingsroute.
Het effect van de levadas is te merken. Op de zonrijke zuidhellingen zijn veel dichte bossen, terwijl dit anders waarschijnlijk kale bergwanden zouden zijn geweest. Buiten de levadas zie je talloze waterstroompjes over de rotsen hun weg naar beneden zoeken. Dat verandert sommige paden in “giecheltrails”: steil, glad en volstrekt onberekenbaar! Je schrikt je af en toe wezenloos als je wielen weer eens alle kanten op schuiven, en je lacht je kapot als het lukt. De enige manier om hier te rijden is door de touwtjes niet te strak in handen te houden.
Na een welverdiende middagpauze – ook negatieve hoogtemeters kosten energie – rollen we door een geurig bos met laurier- en eucalyptusbomen. Madeira heeft één van de grootste laurierbossen ter wereld en staat hiermee op de UNESCO-werelderfgoedlijst. Daags voor mijn bezoek heeft een storm huisgehouden in het bos, waardoor er minstens zoveel bladeren op de grond te vinden zijn als aan de bomen. Maar de beheerders van de paden verdienen een pluim: omgewaaide bomen en losgekomen takken zijn allemaal weggezaagd en aan de kant gelegd, zodat de paden toegankelijk blijven voor wandelaars én mountainbikers.
En het schoonvegen van de paden is niet het enige lovenswaardige werk van de locals. De trails zijn een waar genot. De ene keer zijn het natuurlijke singletracks die over rotsen, door grasweides en bossen lopen. Dan volg je weer eens het rustgevende water van een levada. En even later zit je in een achtbaan van briljant in de rode vulkaanbodem uitgesneden switchbacks. Die laatste categorie wordt overigens met de dag verder uitgebreid: op een latere rit komen we een groepje trailbouwers tegen terwijl ze de laatste hand leggen aan een maagdelijk nieuw stukje trail. Geen graafmachines te bekennen, hier is elke meter met hark en spade omgewoeld en aangestampt. Met hun goedkeuring verkennen we de jongste mountainbiketrail van Madeira en de bouwers mogen trots zijn: ondanks dat de bodem nog niet aangereden is, zit er een lekkere flow in. Reden genoeg om binnenkort nog eens naar dit schitterende eiland af te zakken en opnieuw de elementen te trotseren.
Beste reistijd: Het hele jaar door, al kan het in de wintermaanden wat kouder en regenachtiger zijn
Toegankelijkheid: De vaste MTB-routes lopen door beschermde bosgebieden waar je een vergunning nodig hebt, verkrijgbaar bij het instituut voor bos- en natuurbehoud (ICNF). Wil je buiten de vaste routes rijden, dan is een gids aan te bevelen. Freeride Madeira is een van de bekendste en nauw betrokken bij de ontwikkeling van de mtb-sport op het eiland.
Fietssport Magazine is hét tijdschrift voor sportieve wielrenners en mountainbikers. Vier keer per jaar ontvang je inspiratie, persoonlijke verhalen, nieuws uit de branche, reisverhalen en tips over training, voeding en gezondheid, zo op je deurmat.
Meer infoActief op mountainbike en trialfiets. Opgeleid mountainbiketrainer en auteur van het boek Bike Skills, een Nederlandstalig boek over rijtechniek op de mountainbike.
Voor op jouw ridelist.
Ontdek natuurparels als El Teide en El Chinyero. Download hier de routes.
Draaien en keren.
Download deze geweldige gravelroute via ons routeplatform.
Ontdek het ware Tenerife fietsparadijs en kies de route die bij jou past.
3x Routetips voor trailseekers.
Hoe weet je waar je mag fietsen?
Hier geniet je van hallucinerende hotspots.
Als je dan toch naar Barcelona gaat, neem dan je racefiets mee
Hier kun je alle kanten op!