Tinus (79) trapt 20.000 km per jaar weg

Voor Tinus van Nuil is leeftijd slechts een getal. Zo lijkt het in ieder geval. De in Beilen woonachtige Tinus is namelijk 79 jaar en zit zo'n beetje iedere dag op de fiets. En hoe. De krasse knar, lid van NTFU club ATB-Beilen, trapt ieder jaar zo’n 20.000 km weg. Dat is de halve wereld rond, een afstand die de meeste mensen niet eens in hun hele leven bij elkaar fietsen.

De Drentse doortrapper deinst nergens voor terug. Fietselfstedentocht? Geen probleem. TransAlp? Check. Luik-Bastenaken-Luik? Gedaan. Ook dit jaar zit de onverzadigbare kilometervreter vol fietsplannen. Toch prijkt er een toertocht bovenaan zijn lijstje: de Mergelheuvelland 2-Daagse.

We stelden hem een paar korte vragen over zijn voorliefde voor de fiets en de Mergelheuvelland 2-Daagse. In de voorjaarseditie van Fietssport Magazine lees je een uitgebreid interview met Tinus.

Hoelang zit je al op de fiets?

Ik raakte in 1973 aan de fietssport verslingerd. Mijn eerste racefiets was een stalen Gitane. In de jaren ’80 kocht ik er een mountainbike bij, een degelijke Giant. Omdat er in die tijd geen MTB-routes waren, fietste ik op eigen houtje rondjes om de Baggelhuizerplas, een recreatiegebied in de buurt van Assen. Inmiddels heb ik naast een mountainbike en racefiets ook een gravebike in het hok staan. Verder heb ik op de logeerkamer nog een oude Giant die ik gebruik voor fietsen op de Tacx.

Op welke fiets zit je het liefst?

Maakt me eigenlijk niet veel uit. Maar als ik meedoe aan de Mergelheuvelland 2-Daagse, dan pak ik de mountainbike. En dan zo lang mogelijk. Zo deed ik vorig jaar mee aan de 100 kilometer tocht. Niks mooiers dan met vrienden in de Limburgse heuvels fietsen en na afloop een biertje drinken. 

Liever wind mee of wind tegen?

Wind tegen vind ik mooi; daar word je sterk van. Veel fietsers klagen over de wind. Tsja, als je geen last van de wind wilt hebben, dan moet je gewoon lekker thuis blijven en de deur dicht doen. Ik trek er liever opuit.

Nieuwe wegen ontdekken of vertrouwde routes?

Ik doe niets liever dan nieuwe wegen en paden ontdekken, of dat nu op de toerfiets, mountainbike of racefiets is. Zo ben ik vorig jaar op mijn vakantiefiets naar de startplaats van de Mh2d gefietst. Drie dagen later was ik in Limburg. Vervolgens heb op de mountainbike aan de tocht meegedaan: zaterdag 100 kilometer en zondag 75 kilometer. Heerlijk om de hele dag in het zadel te zitten.

Koffiestop of doorrijden?

Onderweg koffiedrinken, uiteraard met een stukje appelgebak erbij. 

Fietsnavigatie of pijlen volgen?

Ik volg het liefst de pijlen. Dat vind ik echt een van de meerwaardes van een toertocht. Helaas kiezen steeds meer organisaties voor GPX-routes. Dat vind ik jammer.

Hoe bereid je je voor op de Mergelheuvelland 2-Daagse? 

Ik bereid me niet echt voor; ik train gewoon het hele jaar door. Denk aan lange racefietstochten, fietsvakanties, tripjes met de MTB-club naar het buitenland. Ik doe ook graag mee aan mountainbike-marathons, zoals de Dutch Masters of MTB, Bartje 200 en Drenthe 200. Het enige dat ik 1 à 2 weken voorafgaand aan de Mergelheuvelland 2-Daagse doe is een paar extra lange MTB-tochten maken. Meer niet. Sommige mensen zeggen wel eens tegen me dat ik verslaafd ben aan fietsen. Ik zie dat anders. Fietsen is voor mij een manier om van het leven te genieten. Ik prijs mezelf vooral gelukkig dat ik op mijn leeftijd nog zoveel kan, waaronder de Mh2d fietsen. 

Hoe vaak heb je al deelgenomen aan Mh2d en met wie?

Ik was in 1988 al van de partij: ik heb dus aan bijna alle edities van de Mergelheuvelland 2-Daagse meegedaan. De eerste jaren schreef ik me in voor zowel de race- als de mountainbiketocht. De start was toen nog op de binnenplaats van een boerderij. Sinds 1999 kies ik op beide dagen voor de MTB. Met wie? Ik doe altijd samen met een paar fietsvrienden mee. De langste afstand(en) uiteraard. Om het nog wat uitdagender te maken, fiets ik zoals gezegd in mijn uppie op de trekking bike naar de start. Ik heb toch tijd zat.

Wat is je het meest bijgebleven van al jouw deelnames?

Dat is een moeilijke vraag; ik heb niet echt een moment dat me is bijgebleven. Mag ik ook een verzorgingspost noemen? Ik heb namelijk hele goede herinneringen aan boscafé ‘t Hijgend Hert. Wat een topplek. Vooral omdat je altijd een pittige stuk moet klimmen om er te komen. Oke, als ik dan toch een moment moet noemen: die keer dat ik na het finishen een paar biertjes op had, de afslag naar mijn overnachtingsadres miste en veel te ver afdaalde. Hierdoor moest ik met m’n suffe hoofd, en leeggelopen benen, weer een heel stuk omhoog fietsen. Haha, mooie herinneringen.

Zin in de volgende editie?

Absoluut. Ik kijk vooral uit naar de mooie uitgepijlde routes, de gezelligheid en uiteraard het prachtige Limburgse heuvellandschap. Ook vind ik de sfeer op het start-finishterrein écht ge-wel-dig. Van de vriendelijke vrijwilligers tot de feestelijke stemming in de tent, en van de live-muziek tot de lekkere biertjes: ik kan me er nu al op verheugen! Daarom wil ik bij deze ook een dikke pluim aan de organisatie, WTC Sint Geertruid, geven!