Diepgaan op Mallorca: een mooie fietstocht van Soller naar sa Calobra

Natuurlijk kun je op eigen houtje het Spaanse eiland in de Middellandse Zee verkennen. Leuker is het om met een gids op pad te gaan, bijvoorbeeld van Rompelberg Cycling Holidays. Een gids weet namelijk de mooiste wegen, de leukste koffietentjes en de fraaiste vergezichten. 

Iedere dag staan er bij Rompelberg Cycling Holidays groepsritten op het programma, op 4 verschillende niveaus. Alle groepen worden begeleid door een wegkapitein en zijn niet te groot, zo'n 10 tot 15 deelnemers per groep. Van de beginnende fietser tot de meer ervaren hardrijder: er is altijd wel een groep die bij jouw niveau past.  Uiteraard geldt het ‘samen uit, samen thuis’ principe. Stefaan Pipar is vaak met de Nederlandse fietsvakantiespecialist op pad geweest. Hij neemt ons in dit verhaal mee op een tocht naar Soller naar Sa Calobra.

Ter land, ter zee en in de lucht

Ik ben vaak met fietsmaten op Mallorca geweest. Toch was ik onlangs voor het eerst zonder fietsende vrienden op het eiland. Eigenlijk maakte dat niet uit. Ik heb me gewoon aangesloten bij een van de groepen van Rompelberg Cycling Holidays om samen een 130 km lange rondrit te fietsen. Een route waarin onder andere de beklimming van de Coll de Sóller en de Coll de Reis in zitten. Om die laatste te bereiken, gaat de route niet over de Puig Major, maar met de boot naar de haven van Sa Calobra. Ter land, ter zee en in de lucht, als het ware. Als de zee maar rustig blijft, dan wordt het vast een leuke ervaring. 

Licht gespannen voor vertrek

’s Ochtends bij het ontbijt valt het me op dat er bij sommige tafels een lichte spanning is af te lezen op de gezichten. Hier en daar heeft iemand duidelijk zijn fietspak onder zijn gewone kleding al aangetrokken. Die wil zeker geen tijd verliezen het vertrek, want deze tocht begint net iets vroeger vanwege de afvaarttijd van de boot in Port de Soller.
 
Om 8:30 uur is het al een gezellige drukte bij de fietskelder, iedereen is opgewonden en er wordt al gespeculeerd over zo lang mogelijk in de wielen rijden, en energie sparen op de Col de Sóller, om voluit te kunnen gaan bij Sa Calobra. 
Ik voel dat er wel wat eer te behalen is om daar als eerste boven te komen, en neem me ook voor om me rustig te houden in de wielen. Wat me opvalt is dat enkele gasten hier met een e-racer staan. Slim gezien, want 1750 hoogtemeters is niet niks, zij komen sowieso boven. Het wordt wel een uitdaging om die achter mij te laten op de klim. 

“Wat me opvalt is dat enkele gasten hier met een e-racer staan. Slim gezien, want 1750 hoogtemeters is niet niks, zij komen sowieso boven”

Het groepje van 10 is ons peloton voor vandaag. De gids, een fitte veertiger die iedereen in z’n eigen taal aanspreekt, gaat dit jaar al voor de 7e keer naar Sa Calobra en dat stelt me wel gerust: we zijn in goede handen. We overlopen een paar veiligheidsinstructies en maken afspraken over pauzes en tijdslimieten die we moeten respecteren om de afvaart van de boot te halen. De eerste 50km doen we in 2,5 uur met 1 klim van 5km aan 5%, dit lijkt me meer dan haalbaar.

Eindeloze haarspeldbochten

We vertrekken en rijden achter de luchthaven door richting de bergen. Na een uur zijn deze al goed genaderd, en is onze banaan al verdwenen. De gids merkt op dat we best al wat hoogte overwonnen hebben, bij de voet van de Col de Soller zitten we op 250m, de top ligt op 500m hoogte. Eenmaal boven is het uitzicht over de vlakte achter Palma indrukwekkend. Het is deken van geel, groen en grijs wat onder een staalblauwe hemel ligt te glimmen in de zon, het wordt vast een warme dag.
 
Ondertussen zijn de laatsten boven en wordt er door sommige een jasje aangetrokken voor de afdaling. Na eindeloos glijden door haarspeldbochten en een snelle afdaling tot Soller, halen we een ouderwetse houten tram in, volgeladen met toeristen. Deze is ook op weg naar de haven. Net voor Port de Soller staan wij stil bij een supermarktje. De gids had dit bij de briefing aangegeven: de vaart duurt 50 min en dat is meteen onze middagpauze. Proviand slaan we aan land in, net voor het inschepen. 

Schipper mag ik overvaren?

Als we aan boort gaan, worden we verzocht de schoenen uit te trekken, een veiligheidsmaatregel. Het is wel een kunstje om met je fiets in de ene hand, en je schoenen in de andere, over een loopplank aan boord te gaan. Maar de boot zelf is comfortabel, er is zelfs een bar met koffie en frisdrank.
 
Tijdens afvaren kijk je je ogen uit, het stadje Port de Soller is rond de baai heen gebouwd, en overal liggen boten, van rubberboten tot superjachten. Ik begrijp waarom iedereen hier met z’n mobiel aan het filmen is. Bij het uitvaren is er een lichte deining merkbaar, nu gaan we de zee op en de wind trekt ook wat aan. Hier en daar stuift wat boegwater over het boord. Al snel gaat de bar in overdrive en vliegen de bekers sangria en ijskoffie over de toonbank. Wij houden het bij een espresso na de bocadillo, en gaan met de benen omhoog in herstelmodus. Het lichaam nog even ontspannen voor de klim. 

“Tijdens afvaren kijk je je ogen uit, het stadje Port de Soller is rond de baai heen gebouwd, en overal liggen boten, van rubberboten tot superjachten”

Het uitzicht op de haven van Sa Calobra is me wat ontgaan, omdat we helemaal afgeleid waren naar de oogverblindende pracht van de Torrent de Pareis. Deze riviermonding heeft een zandstrand, dat geflankeerd is van 2 enorme verticale rotswanden, als een indrukwekkende poort naar het achterland. Ook hier liggen enkele jachten, en iedereen aan boord is weer druk aan het fotograferen. 

Dan wordt me duidelijk waar we gaan aanmeren, een steiger is het amper te noemen. Het lijkt alsof de kapitein ons recht de kade opstuurt, maar ineens springt iemand aan land. Hij legt de trossen vast en via de loopplank verlaten we de boot weer. Het is een drukte van jewelste op de kaai, want de retourgasten staan al klaar. Snel even zitten om de schoenen aan te trekken en daar gaan we. 

Diep gaan in de bergen

Na wat slalommen tussen de vissershutten en een korte klim zien we ineens het bord: Col de Reis, 9,5km 7%. Een fictief startschot wordt gegeven en één van de jonge deelnemers gaat er als een speer vandoor. Ik kies voor het wiel van een e-bike, en laat me een tijdje meedrijven. Na een paar licht hellende kilometers, komt er een steil stuk, met een strook van 10% , onmiddellijk gevolgd door een smalle passage tussen 2 verticale rotswanden. Het is amper te geloven dat die touringcars hier ook door gekomen zijn. Heel even is het iets vlakker, maar daarna gaan de percentages weer omhoog. Ik voel dat ik de krachten moet doseren, en grijp alvast in m’n achterzak naar het volgende gelletje. 

“Na een paar licht hellende kilometers, komt er een steil stuk, met een strook van 10% , onmiddellijk gevolgd door een smalle passage tussen 2 verticale rotswanden”

Halverwege de klim, valt me op hoeveel we al gestegen zijn. Het uitzicht over de zee is indrukwekkend, maar ook als ik de blik omhoog richt, is er van alles te zien. Helemaal boven zie ik de weg over de bergkam heen verdwijnen. Na alweer een paar haarspeldbochten word ik in beeld genomen door een fotograaf met een joekel van een telelens, ik zwaai en hij geeft me snel een visitekaartje. Ik zweet als een paard, mijn truitje staat helemaal open, dus dat wordt vast een mooie foto.

Ineens knikt de weg omhoog en is het klimmen van bocht naar bocht. Het lastige stuk wordt abrupt afgebroken door een vlakke bocht met een stenen boog. Ik rij eronder door en de weg draait volledig naar links om uiteindelijk over de arcade heen te gaan. Deze boogbrug heet de ‘dasknoop’ en is het meest iconische beeld van Sa Calobra. De laatste 500m tegen 9% leiden naar een passage door twee rotswanden, de Col de Reis. Yes, deze hebben we bedwongen.

Ik heb er 35 min over gedaan en ben diep gegaan. Het jong geweld hangt ook wat over hun stuur te hijgen. We nemen snel een foto met het plaatsnaambord als bewijs, en begeven ons naar de afgesproken plek: een werkkeet die dienst doet als geïmproviseerd fietscafé.

Glimlach van oor tot oor

 Eén voor een komen de andere deelnemers aangereden, allen met een glimlach van oor tot oor. Iedereen heeft wel wat meegemaakt. Een  tiental minuten nadat de laatste is aangekomen, gaat de groep weer verder richting Lluc. De route is nog steeds glooiend en geen vlak stuk maar na 25 minuten wordt dan eindelijk de afdaling naar het binnenland ingezet.

We zoeven over perfect asfalt langs pitoreske bergdorpjes als Caïmari, Mancor de la Selva en Biniamar. De kilometers laten zich nu wel voelen en sommigen hebben moeite om het wiel te houden. De gids lijkt nog steeds zo fris, hij maant ons om te eten en te drinken en houdt de groep bijeen. In de dorpscentra rijdt hij steevast op kop en regelt onze doortocht zo vlot en veilig mogelijk. 

“Ik heb me de hele dag nog op geen enkel moment ongemakkelijk gevoeld in het verkeer. De locals hebben geduld en ze zijn groepen fietsers gewend”

Ik heb me de hele dag nog op geen enkel moment ongemakkelijk gevoeld in het verkeer. De locals hebben geduld en ze zijn groepen fietsers gewend. Als een auto ons voorbij komt, is dit altijd met ruime afstand ertussen.

Wind op kop

 Hoe dichter we bij het einddoel komen, hoe harder de wind op kop blaast. Op de typische Mallorcaanse wegen tussen de muurtjes, de camis, zit je nog redelijk beschut. Op een hoofdweg voel je dat op kop rijden echt werken is, gelukkig is de gids daar niet weg te branden, wat maakt dat wij in de wielen mogen volgen.

Onze e-bike rijders hebben de blik op het tellertje gericht, één van hen zit aan z’n laatste streepje en voelt er niks voor om zonder ondersteuning het laatste stuk te moeten doen. Gelukkig is het hotel al in zicht, we sluiten de dag af met een drankje vertellen uitgelaten aan de thuisblijvers wat we allemaal meegemaakt hebben. Het was een prachtige ervaring en een dag om nooit meer te vergeten.

Ontdek Mallorca

Na het lezen van dit verhaal zin gekregen om naar dit zonovergoten fietsparadijsje af te zakken? Neem dan eens een uitbereid kijkje op onze Ontdek-pagina. Hier hebben we alles wat je wilt weten over fietsen op Malloca voor je op een rijtje gezet. Van 6x Redenen om op Mallorca te fietsen tot de mooiste routes en van de leukste fietscafés tot de fietsverhuurtips.

Jouw droomreis begint hier

_{Tekst: Stefaan Pipar}