Limburg 200: dé uitdaging voor mountainbikers en gravelbikers

De Limburg200 is een initiatief van Mountainbike Ontwikkeling Zuid-Limburg (MOZL) en kent zowel een Gravel- als een Mountainbike-variant. Beiden zijn zo’n 200km lang en bevatten 2400 -2800 hoogtemeters. Start en finish liggen bij het Shimano Experience Center in Valkenburg. Daar haal je niet alleen je startbord, stempelkaart en een stuk Limburgse vlaai, maar krijg je na de tocht óók een officiële Limburg200-medaille, mits je de route binnen 48 uur volbrengt.  



Wij melden ons aan het begin van de avond in Valkenburg voor de mountainbikevariant, die bijna alle officiële Zuid-Limburgse mountainbikeroutes aan elkaar lust. Omdat we de Limburg200 in drie etappes rijden hebben we de volgorde aangepast en een hotel gevonden dat perfect centraal tussen de drie lussen van de route ligt. Aangekomen bij B&B Goedenraad in Eys biedt Gert-Wim - de eigenaar - ons een snelle voedzame maaltijd aan, zodat we geen tijd verliezen met een uitgebreid diner en we als toetje de hele avond lekker kunnen rijden. 
 

De route

Deze avond staat er ongeveer 40 kilometer op het menu door misschien wel het meest pittoreske stukje Zuid-Limburg. We pikken de route op in Gulpen (op kilometer 70), waar we meteen onderaan een bekende klim staan: de Gulperberg. De weg-variant is al geen lieverdje, maar deze offroad-versie is ronduit taai, zeker met een “koude” start. Het gravelpad van gemiddeld 12% loopt recht omhoog, is flink uitgesleten en is bezaaid met losse stenen. Boven aangekomen kijken we elkaar enigszins verbaasd aan, want als dit een voorproefje is van wat we kunnen verwachten wordt dit een zwaar weekend, zeker gezien de zomerse temperaturen. Gelukkig wisselt de route gravelwegen en mountainbike-trails af, waardoor we tussendoor wat op adem kunnen komen. Aangezien je veel trails met wandelaars deelt dien je wel goed op te letten, maar de eerste afdalingen stellen zeker niet teleur! 
De route leidt ons in de avondzon door rustige en zonovergoten valleien en iedere klim opnieuw worden we verrast door een nieuw magistraal uitzicht. Dit is misschien wel de grootste charme van de Limburg200, want de prachtige vergezichten en totale rust geven je het gevoel dat je in de Franse of Toscaanse heuvels rijdt. Op andere momenten komt alles je weer bekend voor, want met enige regelmaat kruis je de bekende weg- klimmetjes. De route cirkelt via Schweiberg en Epen naar het Vijlenerbos, waar we een groot deel van de mountainbikeroute van Vijlen rijden. 

Dit pittige rondje kent niet alleen zware beklimmingen maar ook prachtige afdalingen, met name rond herberg “het Hijgend Hert”. We wanen ons echt in het buitenland en bereiden ons voor op de bekende en gemene klim die van Holset naar de Epenerbaan loopt. Tijdens de klim blijkt (gelukkig) dat we niet het hele rondje van Epen rijden, want we slaan linksaf over een paar onbekende maar prachtige trails. Hiermee draaien we terug richting Holset en hebben we de singletrack van vandaag gehad – denken we. In Mamelis steken we namelijk de Duitse grens over, om daar een beklimming te doen die meer weg heeft van een drooggevallen beek dan van een mountainbikeroute. Het “pad” is smal, steil en helemaal uitgehold door de regen, dus om deze te rijden moet je van goeden huize komen, zeker aangezien je hier normaalgesproken al dik 95 kilometer in de benen hebt… 


Boven aangekomen zit het er voor ons deze avond alweer bijna op, en in de schemering zetten we – met wat omwegen – koers naar B&B Goedenraad, waar ons een heerlijk koud Limburgs biertje wacht. We houden het bij één, want de volgende dag staat ruim 80km op het programma. Die zullen zwaarder zijn dan vandaag, want we gaan richting Heerlen, Brunssum en Landgraaf, waar ons veel singletrack en mul zand wacht. Bovendien wordt het zo’n 35 graden, dus we besluiten de wekker vroeg te zetten.

Pittoreske gravelwegen en on-Nederlandse singletracks

Na een korte maar goede nachtrust schuiven we om 7 uur aan bij het ontbijt zodat we om 8 uur op de fiets kunnen zitten. Dat lukt uiteindelijk niet helemaal, en als we om half 9 wegrijden is het in de zon al Mediterraans heet, dus dat belooft wat voor vandaag…

Via pittoreske gravelwegen rijden we richting Heerlen, waar we starten met de lokale singletracks. Deze zijn op zich erg vermakelijk, maar lopen helaas ook veel tussen de bebouwing door. Dat is exemplarisch voor de meeste routes in deze hoek, want hoewel ze mountainbike-technisch zeker de moeite waard zijn, is het qua natuurschoon niet helemaal wat je van Limburg verwacht. Qua hoogtemeters overigens wél, want het is hier constant klimmen en dalen over uitdagende trails. Bij Brunssum is het ploegen door het mulle zand van de Brunssummerheide en flink klimmen naar “het plateau”. Rond Landgraaf rij je grote delen van de NK-route dus kom je als XC-liefhebber echt aan je trekken. De klimmetjes zijn steil en technisch en qua afdalingen is het echt on-Nederlands, zeker als je zoals wij kiest voor de “halfpipe”. Deze afdaling zit officieel niet in de route maar vormt een erg leuk alternatief als je houdt van lekker afdalen: zeker doen dus!


Na deze afdaling hebben we alle routes van Parkstad gehad, en is het voor de terugweg weer een mix van asfalt- en gravelwegen. Helaas rijden we veel door de bebouwde kom, maar dat zal waarschijnlijk komen doordat we dicht tegen de Duitse grens aanzitten. Daar kunnen we echter niet erg mee zitten, want we willen vooral graag snel naar huis: de vele kilometers singletrack in combinatie met de extreme hitte maken dat we lang onderweg zijn geweest en volledig zijn uitgeput. Gelukkig heeft onze gastheer een plekje bij restaurant de Eyserhof gereserveerd waar we – na een verfrissende douche – aanschuiven voor een goede maaltijd en een lekker lokaal biertje.  

Klimmonumenten

Op dag 3 is de discipline dankzij een langere nachtrust beter dan de dag ervoor, en zijn we rond 8 uur op pad. Vanuit Eys besluiten we via de Eyserbosweg naar de route te fietsen dus we zijn in ieder geval lekker snel warm… Bij Wijlre pikken we de route op (kilometer 186) en staan we – net als op dag 1 - wederom oog in oog met een klim-monument: de Keuteberg. Deze ligt op een andere flank dan zijn geasfalteerde broertje en wordt steeds steiler naarmate je hoger komt. Voor ons is het de dagstart en dus aardig goed te doen, maar normaalgesproken zit je hier al aan het eind van de route… 
Vanaf de Keuteberg is het nog 10 (pittige) kilometers naar Valkenburg; waar normaalgesproken de finish ligt. Wij incasseren hier echter het beloofde stuk vlaai en vervolgen daarna onze weg. Die mag er wezen, want we starten met de Houthem-route die tegen de flank van de bosrijke Cauberg ligt. Flink klimmen en afdalen dus, en als je hier je Limburg200 bent gestart zit je er meteen lekker in! Na een kilometer of 8 vlakt de route wat af en rijden we verder over gravelwegen richting Maastricht airport. Daar maken weer een draai naar het zuiden en rijden we over gravel via Bemelen en Margraten richting Slenaken. Dankzij het gravel-parcours ligt de snelheid hier hoog en vliegen de kilometers voorbij. Qua mountainbiken is het misschien niet enorm spannend, maar wederom zijn de uitzichten prachtig en hebben we echt het gevoel in Zuid-Europa zijn. In Slenaken wordt het weer bekender, want we beklimmen de Loorberg over de weg. Boven aangekomen in Heijenrath rij je normaalgesproken een lus naar Gulpen en weer terug. Natuurlijk fiets je hier niet om zo snel mogelijk thuis te zijn, maar het voelt toch wat omslachtig om 20 kilometer om te fietsen en op dezelfde plek uit te komen… Wij verlaten de route daarom in Gulpen en rijden terug naar onze B&B. Daarvoor hebben we een goed excuus, want er komt onweer aan en de eerste druppels beginnen al te vallen!

Na afloop

Na 200 kilometer kronkelen door Limburg hebben we het gevoel dat er nog steeds ongelooflijk veel te ontdekken is in deze regio. Mountainbike-technisch is het niet altijd heel uitdagend, maar de prachtige omgeving maakt dit meer dan goed. Het is om deze reden dan ook raadzaam om een snelle mountainbike mee te nemen, want daarmee rij je op de gravelstukken lekker door. Aan de andere kant kun je met een gravelfiets behoorlijk in de problemen komen op de technische stukken. Daarom is er voor de kromme sturen een alternatieve – eveneens 200 km lange – route. 


Een ander advies is om de route in twee dagen (of in 1!) te rijden. Hoewel het iets meer gedoe is met overnachten, rijd je de route dan zoals hij bedoeld is en is het verloop logischer. Je start dan namelijk gewoon vanaf Valkenburg  en rijdt eerst de mooie mountainbikeroutes op de flank van het Geuldal. Dat is een pittige start maar je hebt wél meteen lekker de geest te pakken waardoor je vol goede moed begint aan de snelle kilometers die daarop volgen. Tegen de tijd dat je bij Gulpen bent heb je dan al flink wat kilometers gehad en wacht je het mooiste stukje Zuid-Limburg. Deze afwisseling zorgt ervoor dat je minder doorhebt dat je veel kilometers aflegt. De tweede dag begin je dan met de routes rond Heerlen en Landgraaf. Door het technischer parcours en de vele singletracks is dit een zware eerste helft van de dag, maar het tweede deel is meer een gravelrit waardoor je wederom een goede balans hebt tussen pittige mountainbikeroutes en mooi gelegen gravelwegen. Eys is óók in dit geval de perfecte plek voor een overnachting dus je hoeft onze B&B niet te missen. We raden iedere fietsliefhebber zeker aan dit avontuur te ondernemen, want de Limburg200 laat je ook de minder bekende kant van het gebied zien en geeft je echt het gevoel op een buitenlandse fietstrip te zijn!

Aanmelden voor de Limburg200

Wil jij ook 200 km door het Zuid-Limburgse heuvelland mountainbiken of gravelbiken? Bestel dan jouw ticket rechtstreeks via de website van de organisatie of koop jouw startpakket aan de receptie van het Shimano Experience Center in Valkenburg. Je krijgt vervolgens een GPX van de route, een brevet met route en stempelkaart en een stuurbordje. 

Je bent dan niet alleen verzekerd van een mooie dag in het zadel, maar ondersteunt tegelijkertijd Mountainbike Ontwikkeling Zuid-Limburg (MOZL). MOZL is de organisatie die zich bezighoudt met het onderhoud en de verdere ontwikkeling van de Zuid-Limburgs MTB- en gravelroutes. Dankzij jouw bijdrage kan MOZL dat werk blijven doen. Een andere manier om het werk van deze toppers te ondersteunen is het aanschaffen van de vrijwillige framesticker. Je draagt dan rechtstreeks bij aan de 8.500 uur onderhoud die 350 vrijwilligers in de routes in het heuvelland stoppen. 
Credits: Daan Zeven (tekst) en André Deunhouwer (foto's)