Nieuwe Amstel Gold route door de Limburgse heuvels: Lus 4

Het is een soap die bijna net zolang loopt als ‘Goede Tijden Slechte Tijden’ dat al 33 jaar op de buis is: de drukte in het Zuid-Limburgse Heuvelland. Met hoofdrollen voor bewoners die hun rust zien verstoord en wielrenners die massaal naar Limburg trekken om er lekker te fietsen. 

Dat leidt, zoals het goede soap betaamt, al jaren tot conflicten tussen beide groepen. Bijvoorbeeld met het voorstel om het aantal toertochten in de gemeente Vaals terug te schroeven. De nieuwste aflevering is er echter één van verzoening. De organisatie van de Amstel Gold Race vernieuwt zijn bordjesroutes, die sinds 2009 vanuit Valkenburg te fietsen zijn. Doel: eraan bijdragen dat het wielertoerisme in de streek wordt gespreid, met als gevolg minder ‘overlast’ voor de bewoners.

Flow

Belangrijkste verandering is de vierde lus (91 kilometer, 750 hoogtemeters) die is toegevoegd. Deze nieuwe lus cirkelt in oostelijke richting rondom de Parkstad-regio met plaatsen als Heerlen en Kerkrade. Het landschap golft er ook daar op los, zoals je van Zuid-Limburg gewend bent. Maar de klimmetjes zijn wat korter dan in het zuidelijke Heuvelland, waardoor het profiel minder zwaar is. Omdat de route deels door stedelijk gebied loopt, zijn er een paar drukke tussenstukken. Houdt dat te veel op of zit er voldoende ‘flow’ in de route? Op naar Zuid-Limburg om het parcours te testen. We zijn benieuwd!



De lente knalt deze ochtend nog uitbundiger dan een vuurwerkshow op nieuwjaarsnacht. Felgele paardenbloemen en spierwitte madeliefjes glimlachen ons toe vanuit de bermen. De lentebloesems zijn op hun hoogtepunt en aan de bomen zit vers blad in dat bijna fluogroen kleurt. Een veulen huppelt in de weide en de geur van bloesems dwarrelt ons tegemoet als we de heuvels in fietsen. 

"De geur van bloesems dwarrelt ons tegemoet als we de heuvels in fietsen"

Om de drukte in Valkenburg te mijden, pakken we de route op iets noordelijker op in Wijnandsrade. We zijn eigenwijs geweest en hebben de route hier en daar aangepast met rustiger wegen en gepeperd met een paar extra klimmetjes. Via het Mulderswegske duiken we naar de Geleenbeekvallei en fietsen langs de Alfabrouwerij.

We laten het bier staan om via het buurtschap Thull naar de Krekelberg te klimmen. Het klimmetje (800 meter, 4 procent) stelt niet veel voor, maar de omgeving is grandioos. We klimmen langs oude boerderijen en verlaten het buurtschap om onze weg te vervolgen tussen de gaarden. Er ontvouwt zich een panorama met het buurtschap in de kom van het dal, de gaarden op de hellingen die doen denken aan een Franse wijnstreek, bloeiende bloesems in de weides en een bos op de heuvel. De eerste spreekwoordelijke ansichtkaart steken we in de zak.

Zwoegen

Op het Plateau van Doenrade vermaken we ons met een aaneenschakeling van glooiende landwegen, doorkijkjes en vergezichten, pittoreske dorpjes en bescheiden klimmetjes. Anders dan in het Heuvelland zijn de hellingen zo kort dat we ze op de macht kunnen nemen. Op de Schatsberg is het even zwoegen op het stukje holle weg tussen de bomen om vervolgens hup, te versnellen als de weg afvlakt op het plateau. Heerlijk! Vanaf de getrapte klim van het Wintrakerpaadje hebben we fraai uitzicht op het voormalige klooster Watersley, dat tegenwoordig een pleisterplaats is voor wielerprofs en andere topsporters.

Bij Bingelrade genieten we nog eens van het uitzicht op de golvende wegen. Maar flatgebouwen aan de horizon kondigen dan al de naderende stad aan. In de omgeving van Brunssum volgt een stedelijk ‘tussenstuk’. Op hoofdwegen langs een NAVO-basis en een vuilverwerkingsbedrijf maken we tempo om er zo snel mogelijk vanaf te zijn. 

Verborgen parel

Gelukkig leidt het tussenstuk naar een verborgen parel. We belanden in de streek rond het Wormdal, die met slingerende landwegen, pittoreske dorpen en fraaie klimmetjes, is ingeklemd tussen de Parkstad en de Duitse grens. We dalen af naar het dorpje Rimburg (geen typefout!), met zijn volle terrassen, en klimmen via de Lindegracht terug naar het plateau.

Het uitzicht wordt gedomineerd door de oude watertoren die bijna 100 jaar geleden werd gebouwd door de voormalige steenkolenmijn ‘Laura en Vereeniging’. Tegenwoordig is er een restaurant in gevestigd. Prima pauzeplek halverwege de route! We bestellen een koffie, colaatje erbij voor de suikers en hydratatie, en smullen van een riant stuk Limburgse vlaai. 

De springen weer op de fiets en vangen een glimp van de Eifel op in een afdaling – Aken is niet ver. Dat we in een voormalige mijnstreek zijn, bewijzen de huizen voor mijnbeambten, een foto van de voormalige mijn en koempel die ons aankijkt vanaf zijn sokkel in Eygelshoven.

Zwaarste helling

De route manoeuvreert zich behendig voor stedelijk gebied. We fietsen door de Anstelvallei en langs de Cranenweyer, het enige stuwmeer van Nederland. Vervolgens volgen we de Ring Parkstad rondom Heerlen. Bij Simpelveld steken we terug het bekende Heuvelland in. Daar krijgen we veruit de zwaarste helling van de dag voorgeschoteld. De Oude Huls: een kilometer klimmen, met stukken tot twaalf procent! Er zit nog wel wat in de tank, dus we knallen de heuvel op en werpen zo nu en dan een blik richting de Parkstad die onder ons ligt.

"Er zit nog wel wat in de tank, dus we knallen de heuvel op"

De route duikt dan opnieuw richting Heerlen via een lus die we niet helemaal begrijpen. Het parcours had Heerlen en Kunrade/Voerendaal makkelijk kunnen mijden. Gelukkig wordt dat goed gemaakt in de ‘finale’. We beklimmen de verstopte Koulenberg, genieten van het uitzicht vanaf de hoogtes en suizen dan via de Goudsberg richting Valkenburg. In de vallei slingert een landweg naar een oude boerderij, in de verte prijkt de markante Wilhelminatoren met kruis boven de stad. 

Of deze lus kan opboksen tegen de andere lussen over bekende hellingen in het Heuvelland? Ons antwoord is: nee. Daarvoor heeft de route te veel stedelijke stukken.

Maar als je Amstel Gold Race lus twee of drie met de Cauberg, Keutenberg en Gulperberg inmiddels kunt dromen, is deze nieuwkomer zeker een goed alternatief. Of als je een clubweekend in Limburg plant en niet steeds over dezelfde wegen wilt fietsen. Het Plateau van Doenrade en de streek rond het Wormdal zijn parels waar je zeker eens gefietst wilt hebben. Daarmee draag je ook nog eens bij aan het spreiden van de Limburgse recreatiedruk.

Meer informatie

De route is 88 km lang en en telt 885 hoogtemeters. Let op: de Fietssport-versie wijkt deels af van de bordjesroutes. Meer informatie over de andere lussen vind je hier.

Pluspunten

+ Alternatieve Amstel Gold Race lus, door mooi gebied
+ Onbekende hellingen
+ Route manoeuvreert handig door stedelijk gebied

Minpunten

- Meer stedelijk gebied dan de andere Amstel Gold Race lussen

Download de route